شکوایه از خود به مناسبت نیمه شعبان

روز توست و گریبان چاک می کنم

هیهات که من چشـــم ناپاک می کنم

شرمم نشد ز سیــــر دیدن اغیار من

یـــــار ندیدمو فرقم به خاک می کنم

زمانه دگر شد، دعا بـــــــی ثمر شد

گریستم و ندیدمو دل چالاک می کنم

دست طلــب گشودم تا کام من برآید

برآمد کامم و من حاشــــاک می کنم

دریاست پیش چشــــــم من سبزگون

دستم به قطره ولی امســاک می کنم

زمانه دگر شد، دعا پر ثمــــــــر شد

دل شاد و پلک عاقبتم نمناک می کنم